این روزها در رسانه های جمعی از مضرات و عواقب خطرناک بازی کلش سخن های بسیاری می رود و هر روانشناسی به محض مواجهه با نام این بازی شروع به برشمردن معایب آن می کند که مثنوی هفتاد من هم می شود. تلویزیون ، رادیو، وبسایت های خبری و ... هم دادشان بلند است. مشاورین نازنین دم به دقیقه توصیه از توصیه دانشان پرتاب می کنند و پدر و مادرها می نالند.
حالا همان روانشناس یا مشاور وقتی وارد خانه می شود، بچه اش را به حالت دمر خوابیده و در حال اتک (حمله در بازی کلش) می یابد ...
اینجا دیگر با پدیده ای به نام سیگار مواجه نیستیم که خیلی ها به علت مضرات جسمی تابلوی آن سراغش نمی روند، اینجا با مضرات روحی سر و کار داریم که مرموزانه مخفی اند و اصلا خیلی ها اعتقادی به آن ندارند.
خب . چاره چیست ؟! دوباره توصیه دان هایمان را به کار بیندازیم ؟!
