می خواهم کم بخوابم ... نمی شود !!!
حاج آقا پناهیان حرف هایی در مورد خواب دارند ... برای من که عمرم در خواب گذشت خیلی شیرین بود.
خوب است آدم خواب خود را تکه و پاره بکند. این یک نحوه برخورد با خواب است اگرمفصل غرق خواب بشود، مثل غذا خوردن مفصل است. خواب زیاد قساوت قلب می آورد و بدخوابیدن زمینه زیاد خوابیدن را برای انسان پدید می آورد. بد خوابیدن این است که آنقدر نخوابی و نخوابی که وقتی می خوابی دیگر بیدار نشوی. ولی یک ذره که می خوابی سر خواب را شیره می مالی اطبا می فرمایند که یک ساعت خوابیدن در میان روز معادل هشت ساعت خواب در شب است. ضمن این که جای خواب شب را چیزی پر نخواهد کرد. خدا صریحاً در قرآن فرموده که شب ها نمی خوابند مگر کم . خداوند آزار ندارد و ساز و کار بدن ما را می شناسد، خودش ما را خلق کرده و آن هایی که کم می خوابند، کم ندارند. منتها با خوابشان بازی می کنند و دیگر خواب حریف آنها نیست، بلکه آنها خودشان حریف خواب هستند. حضرت امام در نماز شب خود به تعداد رکعات نمازشان یعنی دورکعتی ها گاهی از اوقات بیدار می شدند و دوباره بک چرت می خوابیدند . این پدر خواب را در می آورد. نه اینکه بدخوابی به آدم بدهد نه بلکه آدم را سوار خواب می کند. آدم همچنانکه باید سوار غذا باشد، سوار خواب هم باید باشد. یک پرخوری مذموم داریم، یک پرخوابی مذموم.خواب و غذاخوردن نیازهای طبیعی هستند که باید برآورده شوند، ولی هر دو مدیریت می خواهد. در این ماه رمضان از فرصت استفاده کنید، یک وقت هایی خودتان را بخوابانید و بعد از نیم ساعت بلند شوید بعد ببینید چقدر سرحال می شوید و تا چند ساعت حسابی از وقت خود تان استفاده می کنید، بعد دوباره یک مقدار بخوابید. درنتیجه، مجموع ساعات از هشت ساعت کم می شود و به سهولت به شش ساعت می رسد حتی کمتر هم می تواند بشود. هرچند از یک مقدار کمتر دیگر ممکن است ضرر داشته باشد. انسان ها با همدیگر فرق دارند. غذا هم روی نحوه خواب تاثیر دارد.
پناهیان – سخنرانی – رمضان ۸۴
