زندگی با فرمول دیگران

وقتی پذیرفتیم که که با فرمولی که دیگران برایمان تجویز می کنند زندگی کنیم

وقتی قواعد و مقررات بقیه را بر زندگی خودمان حاکم کردیم

وقتی از ارزش های خودمون در برابر ارزش های دیگران چشم پوشی کردیم

این تازه می شود اول راه. راه تنگ و تاریک، یکطرفه و بدون بازگشت که انتهایش یک بن بست خشک و خشن است.

این تازه می شود راه دادن موریانه ها به کاخ والای آرمانها !!!

فرق نمی کند این دیگران پدر و مادر باشند یا دوستان یا همسر یا مردم !!!

مهم این است که انسان به روش خودش زندگی کند تا اگر حتی باخت ، با افتخار ببازد، فهمیده ببازد و شیرین ببازد ...

پ ن1: متأسفانه برخی از کارهایم را نادانسته با فرمول دیگران انجام دادم و الآن پشیمانم و راه برگشت تقریبا غیر ممکن است

پ ن2: در این عصر که خیلی ها دنیازده اند، پذیرش قواعد آنها یعنی دنیازدگی ... یعنی دست شستن از آرمانها

مرگ در بیست سالگی

بیشتر مردم در حقیقت در بیست-سی سالگی می میرند، و اگرچه به ظاهر زنده می مانند، اما دیگر چیزی یاد نمی گیرند و انعکاسی از گذشته ی خود می شوند و در سالهای بعد خودشان را تکرار می کنند و ماشین-وار آنچه را از بیست-سی سالگی یاد گرفته اند، ناشیانه و به شکلی بدتر به نمایش در می آورند.

رومن رولان ،رمان ژان کریستف اثری فاخر در ادبیات جهان  ، صفحۀ 348 ، ترجمۀ محمد مجلسی

============

پ ن1: رمانش شیرین و دلچسبه ، توصیه می شود به خوانید ...

پ ن2: بیشتر آدم بزرگهای دور و بَرم اینجوری اند ، میترسم اینجوری شوم !!!